Briefkaarten | Marken | Ansichtkaart ingekleurd met klederdracht (streekdracht) in woonkamer | Zeldzame ansichtkaart | ca. 1900

Het eiland Marken had oorspronkelijk een zeer geïsoleerde ligging. De bevolking leefde − vooral nadat de monniken in 1345 van het eiland verjaagd waren − van de visserij, waarbij de mannen veel afwezig waren. Er was weinig ruimte op het eiland voor land- of tuinbouw zodat de vrouwen aan huis gekluisterd waren en veel tijd konden besteden aan het maken van kleding. Alle tijd voor het tijdrovende borduren met de hand.

De huidige klederdracht is gebaseerd op de mode uit de 16e eeuw. In 1521 verhuisden meer dan 150 gezinnen uit Noord-Holland en Marken naar Amager, een Deens eiland. Deze Nederlandse boeren op Amager namen hun kledingtradities mee, maar maakten er later andere variaties op.

Een van de specifieke versiersels van de Marker klederdracht zijn de "akertjes", aan de halsdoek gedragen geknoopte kwastjes. Deze akertjes kwamen rond 1650 in zwang. Ze werden oorspronkelijk gemaakt in nonnenkloosters. De akertjes zijn gemaakt van dunne strengen kleine witte kraaltjes, of van strak geknoopt vissersgaren. De akertjes worden in de stijfsel gezet om hun vorm te bewaren.

  Media afspelen

Film uit 1925 met volwassenen en kinderen in klederdracht op Marken

Tot rond 1930 droeg de gehele bevolking van Marken de traditionele streekdracht. Na de aanleg van de Afsluitdijk verdween de visserij op de Zuiderzee en moesten de mannen ander werk gaan zoeken. Velen gingen werken in de haven van Amsterdam. De mannen waren daarmee de eersten die zich anders gingen kleden. Marken bleef toen nog een eiland met bijbehorende isolatie. Pas in 1952 kwam er een vaste verbinding met het land.

In de laatste helft van de twintigste eeuw verdween de klederdracht steeds meer, zodat aan het eind van de twintigste eeuw alleen oudere vrouwen de streekdracht nog dagelijks droegen. Tegenwoordig wordt de klederdracht alleen op hoogtijdagen gedragen.