Spanje | Kaarten | BLAUW | Getekend door Elsie - Elsy Gumier | 'Lovers': vintage Spaanse kaart | jaren '50

Herinner je je de mythische geborduurde ansichtkaarten nog? Er waren ansichtkaarten met flamenco-dansers maar ook in andere streekdracht. De kaarten raakten in de mode in de jaren '50 en '60 en een van de meest productieve illustratoren was Elsy Gumier. 

Elsy of Elsi Gumier was een illustrator, actrice en animatrice die in de jaren '50 en '60 bekend werd door haar geborduurde ansichtkaarten met klederdrachten en Spaanse dansers. Ze was ook de eerste animatrice en producente van stop-motion films in Spanje. Ze had een relatie met de flamencozanger Chato de las Ventas, die in 1936 werd vermoord door de fascisten.

Ze overleefde de Franco-dictatuur door haar ansichtkaarten te ontwerpen en te verkopen. Er is niet veel informatie bekend over haar leven op het internet.

Elsy Gumier verliet de bioscoopwereld en overleefde in het Franquistische Spanje met het ontwerpen en tekenen van prachtige en kleurrijke ansichtkaarten met een brede collectie regionale jurken, evenals modieuse kaarten en in de jaren '50 een ansichtkaart met draadstoffen (kant, lint, zijdeachtige stoffen) en borduurwerk. 

Andere illustratoren waren María Rosa Bendala, Castañer, A Ibarra, Iraola, López Gisneros, Ruiz..

De borduursters waren nooit bekend, het waren anoniem gebleven vrouwen die vanuit huis borduurden om er wat peseta voor terug te krijgen.

Maar wat zeker is, is dat ze in het collectieve geheugen zijn gebleven en een tijdperk vertegenwoordigen.

In dit artikel kun je lezen over het over het leven, werk en de moord op Chato de las Ventas, die in 1933 meewerkte aan de eerste geluidsfilm in Spanje, en Elsy Gumier, illustrator die tijdens het Franco-regime postkaarten maakte.  

Flamenco | El Chato de las Ventas y el Amor de Juan Simón - El Salto - Extremadura (elsaltodiario.com)

Elsy Gumier, was ook pianiste en actrice. Op 14-jarige leeftijd debuteerde ze als concertpianovirtuoos onder de naam Elisa Gumier, die ze later zou veranderen in Elsy (ook Elsi en Elsie), omdat ze met beide in de pers verscheen van die tijd die een veelbelovende carrière voorspelde. Ze begon als stenograaf bij Index Film, het productiebedrijf van Adolfo Aznar, waar ze verschillende films opnam (El millón de Luana, Miguelón, el último contrabandista), hoewel ze de animatiecinema nooit verliet, zoals blijkt uit haar deelname in 1936 aan de animatiefilm Pipo y Pipa en busca de Cocolín, gebaseerd op de avonturen van Pipo en Pipa, door Salvador Bartolozzi en in het gezelschap van Tomas Duch Belmonte, de inwoner van Albacete die de eerste Spaanse geluidsfilm fotografeerde. 

Na de oorlog werd de verspreiding ervan verboden en het negatief werd vernietigd, omdat Pipo een papieren hoed droeg gemaakt van een republikeinse krant, waarvan sommigen zeggen dat het van de krant Ahora was en anderen van het tijdschrift Estampa, tijdens de oorlog omgebouwd tot een orgaan van het Volksfront (José Miguel Muñoz, Nuevos datos sobre el pianista Miguel Ramos Echapara, Kunst in Madrid, website).

Na de oorlog verliet Elsy Gumier de bioscoop en overleefde in Franco's Spanje met het ontwerpen en tekenen van prachtige en kleurrijke ansichtkaarten met een brede collectie regionale jurken, evenals modieus in de jaren 50 een soort ansichtkaart met stoffen in draad en borduurwerk. Deze ansichtkaarten werden in omloop gebracht door uitgevers als Postales Alcalá, Heliotipa Artística Española of JHERR.

Elsy en andere illustratoren maakten de ontwerpen en naaiden ze met de hand door anonieme borduursters. De motieven waren zeer gevarieerd, van misdienaars tot typische kostuums en klederdrachten van verschillende culturen/landen.

Een studie over deze ansichtkaarten is te vinden op de website Acueducto, door Pedro Velasco Sayago.

Met deze kaart bezit u een stukje geschiedenis.