Blog | Opruimen en thuiswerken in COVID19-tijd - 5 mei 2020
Daar zitten we dan "thuis", in een andere samenleving. Gezien het feit dat dit hoe je het ook wend of keert, ik denk dat de "lockdown" statistisch gezien de beste methode is om er zo goed mogelijk van het virus ???? af te komen.
Zelf ben ik sinds eind februari bijna niet meer naar buiten geweest. Een enkele keer een boodschap gedaan, waar ik niet vrolijk van werd. Inmiddels is mijn dochter Latiefa weer thuis komen wonen en heeft de bezem door de keuken gehaald. In al de tijd van de mantelzorg, kwam ik van vermoeidheid eigenlijk nergens echt meer goed aan toe. Sinds zij weer thuis woont houd ik wat tijd over omdat haar hobby koken is en ze dat dan ook met liefde voor mij doet.
Vandaag heb ik via Marktplaats een leuk mini bureautje op de kop getikt. Eigenlijk ben ik daar net iets te breedt voor, maar het is beter dan aan de keukentafel. Samen met de geleende bureaustoel van het werk, gaat dat stukken beter en een grotere monitor, die Latiefa gebruikte tijdens haar studietijd, met afstand. Dat is stukken beter dan de laptop.
De mensen waarvan ik het kocht waren het ouderlijk huis aan het leegruimen. Hoe moeilijk en pijnlijk kan dat zijn, zoals ik me herinnerde toen mijn moeder overleed en ik elk bezoek in Groningen getrakteerd werd op een doos vol met spulletjes. Wat moet ik er mee zei mijn vader: al die frutsel en lappenspullen.
Bij deze mevrouw kocht ik nog een paar leuk benen naaigereitjes waarvan ik nog even moet uitzoeken waartoe het diende.
Gisteren met bewondering naar de toespraak van Koning Willem Alexander zitten luisteren en alle beelden van drie generaties die de doden herdenken van de Tweede Wereld Oorlog. Ik las hierover dat de een het wel eens is en de ander het niet eens is met de vorm van herdenking en dat het wel voor de één en niet voor de ander bedoeld was. Daar stoor ik me wel eens aan. Ik ben niet echt een grote Koningshuisfan of wat dan ook, ben niet links en niet rechts, maar humaan. Ik denk dat wanneer we de herdenking in stand houden, we nog weer eens met de neus op de feiten worden gedrukt. De feiten: er is nog steeds oorlog en nog steeds mensen die tegenover elkaar staan, omdat zij een andere mening hebben dan de ander. Ik hoop dat de wijheid overheerst en dat we echt gemeend denken: "dit mag nooit meer gebeuren", het gaat zo makkelijk de ander buiten sluiten en "ver-van-mijn-bed-show"- gedachtes. Maar oorlog is oorlog waar uiteindelijk iedereen onder zal lijden, ook zei die de eerste stap zetten daartoe. Ik wens de wereld een verstandige tijd en begrip voor elkaars nood en leed, ongeacht wat hun afkomst is.
Morgen werken we weer thuis voor de baas en zo kabbelen we langzaam de tijd door. Tot het goede nieuws komt van de andere "bevrijding' dan die van 5 mei.
